مدح و ولادت حضرت زینب سلام‌الله‌علیها
گمان کن که با کعبه همسایه‌ای پی حـفـظ چـنـدین هـزار آیـه‌ای و حـتی اگر غـرق سـرمـایه‌ای بدان بی‌علی پست و بی‌مـایه‌ای خود کعبه هم می‌رود صبح و شام به دیـدار حـیـدر عـلـیـه الـسلام علی نزد حق است و حق با علی‌ست مـسیـر الی الله تـنـهـا عـلـی‌ست مپرس از چه ذکر لب ما علی‌ست عبادت همین گـفتن یا عـلی‌ست خـدا خـوانـدنش کفر باشد یقـین هم او که بُوَد صاحب مُلک و دین همیـشه خـدا بود هـم‌صحـبـتـش به محراب خم شد فقـط قـامتش خـدا نـیـز در پـاسـخ طـاعـتـش به او دخـتـری داد شد زیـنـتـش ندیـده فـلک ایـنچـنـین دخـتـری که بر خلـق عـالم کـند سروری از افـلاک تا خـاک پـرواز کرد بـرای بـرادر کــمـی نــاز کـرد در آغوش او چـشم را باز کرد سپس پرده‌برداری از راز کرد چنین گفت چشمش به ماه منـیر امیـری حـسـیـنٌ و نـعـم الامـیر نـگـاهــش دوای تـب پـنــج تـن حـضورش چـراغ شب پـنج تن چه بنـویـسـم از کـوکب پنج تن شـده قــبــلـه‌ام زیـنـب پـنـج تـن به طـغـیان کـشانـده جـنون مرا بـه پـایش بـریـزیـد خــون مـرا چه خوب است امشب خدا خواستن طـلا نـه دل مــبـتـلا خـواسـتـن هر آنچه که خوب است را خواستن خلاصه فـقـط کـربـلا خـواستـن تـمام سـحـر ذکـر یـا رب بـگـو همه حـاجـتت را به زینب بگـو چنان مادرش عالمه زینب است به بیت علی قـائـمه زینب است به غم‌های او خاتمه زینب است پس از فاطمه، فاطمه زینب است زمــان دعـــا نــوحــه دم داده‌ام خـدا را بـه زیـنـب قـسـم داده‌ام چو با او کسی همنشین می‌شود یکـی از بـزرگـان دین می‌شـود یکـی مـثـل اُمُّ الـبـنـیـن می‌شـود که روزی قـمـر آفـرین می‌شود به اُمُّ البنین مرحمت کرده است ابالفضل را تـربیت کـرده است ابـاالفـضل حـالا هـوادار اوست اباالفـضـل مـاه شب تـار اوست ابالفضل امروز عـلمدار اوست و کار دفاع از حرم کار اوست خـوشـا آنکه او انـتـخـابش کـند فـدایـی زیـنـب خــطـابـش کـنـد |